Articles
How Psalm 100 teaches us how to practice true thanksgiving
We have been working through Psalm 100 and considering five principles that are critical for believers of Jesus Christ to understand as we reflect on the Lord’s call to give Him thanks.
The first principle was the Proclamation of Thanksgiving. The second is the Practice of Thanksgiving.
Notice verse 2. “Serve the LORD with gladness.” Then verse 4 toward the end: “Give thanks to Him.” These two statements, although perhaps not as evident in our translation, have official religious service ideas behind them. That’s why the NIV translates verse 2, “Worship the LORD with gladness,” recognizing the official worship behind the idea of service. Giving thanks, likewise has the idea of an official proclamation of thanksgiving, and together, these words point to a sacrifice of thanksgiving. The idea is the religious observance that someone who is truly thankful practices in their worship of the victorious King.
As we think about this, New Covenant believers, of course, no longer offer sacrifices because Jesus is the once-for-all, final, perfect sacrifice. To offer any other blood sacrifices, or to go back to the sacrifices commanded in the Mosaic Law, would be an insult to the blood of Christ. But the New Testament has many things to say about our acts of service that reflect thanksgiving. For example, in Hebrews 13:15-16, we find this: “Through Him (Jesus), then, let us continually offer up a sacrifice of praise to God.” Now, the letter to the Hebrews has been a long polemic against the Mosaic Law now that Christ has come with a better covenant, a better priesthood, a better everything! So, the writer immediately clarifies what he means when he says a sacrifice of praise to God: “That is, the fruit of lips that give thanks to His name. And do not neglect doing good and sharing, for with such sacrifices God is pleased.”
Here we see the New Covenant believer’s sacrifice of thanksgiving to God. It happens in community, because we can’t do good without someone else, a brother or sister, who benefits from our good work and sharing. The sacrifice of thanksgiving for the new covenant believer is not a ram or a bull or a goat or a grain offering, but it is lips that thank God out loud in the covenant community and a life that shows gratitude through generosity. That’s the practice of thanksgiving: gratitude reflected in word and deed.
The third principle contained in Psalm 100 is the Place of Thanksgiving.
Now this is fascinating. Notice verse 2 again. “Come before Him with joyful singing.” And the parallel is in verse 4: “Enter His gates with thanksgiving and His courts with praise.” This is a powerful truth. The place of thanksgiving, to put it simply, is before the face of God — in His presence.
When the Psalmist says in verse 2, “Come before Him with joyful singing,” he undoubtedly has the Temple in mind. That’s why in the parallel, he references the gates of God and the courts of God, which are clear references to Temple worship in Israel. This is significant for at least two reasons. First, remember the call-in verse 1 is to all the earth. God has called all nations to come into His temple to worship Him, thank Him, and give Him praise, honor, and glory.
Again, we have one of those mysteries in the Old Testament that could not be fully understood until Christ came. How are the Gentiles going to be able to come into the gates and courts of the Temple of Adonai Yawheh and worship Him? Aren’t they unclean and outsiders? Here, though, we see God calling all the earth to come into His temple, into His very presence, into the place where only holy people are allowed to come, to praise and thank Him.
Second, this is significant because it reminds us that when we give God thanks, we do so in His very presence. God is not far away, off in some other world, distant, watching us from afar as we give Him thanks. Not at all! Rather, when we come together for worship and to give Him thanks, and when we set aside time to show our gratitude to God, we are in His very presence, before His very face. The Lord is near. He hears us, and He is with us. Giving God thanks is a holy, personal communion with the living God. It is a joyful, song-filled, praise-filled, thanksgiving-filled time in presence of God.
The question this raises pertains to the temple. How do we, unclean sinners, get into the presence of God as acceptable to Him? How do we, especially we who are Gentiles, enter God’s courts and His gates? When John wrote his Gospel, the Jerusalem temple was gone, and based on some things John wrote it seems that worship without the temple was a question on many people’s minds, both within and without the church. It comes up in Jesus’ discussion with the woman from Samaria in John 4, where Jesus declares that a day would come when worship would not take place either in Samaria or in Jerusalem, but it would happen in Spirit and truth, almost as if Spirit and truth were geographic locations.
Earlier, in John 2, Jesus told the Jews that if they destroyed the temple, He would raise it up in three days. They were incredulous since it took 46 years to build the temple, but John notes in John 2:21, “But He was speaking of the temple of His body.” The disciples took a while to understand the significance of this. “So, when He was raised from the dead, His disciples remembered that He said this; and they believed the Scripture and the word which Jesus had spoken.” They didn’t get it until after the resurrection. Jesus essentially said, “You try to come into the presence of God by going into a building. The true path to the presence of God is Me. If you want to enter into the gates of God, if you want to enter His courts, if you want to come before Him, I am the only way.”
The place of thanksgiving, then, is in the presence of God not through being in a geographic location but by being in Christ. That’s why Paul wrote in Ephesians 2:18, “For through Him we both (Jews and Gentiles alike) have our access in one Spirit to the Father.”
If we are in Christ, we give thanks to God, not at a distance, but in His very presence, before His face. What a glorious truth that we have access through Jesus to the very presence of God, to the holiest place, and not only that, but God in this Psalm has called us to enter there to give Him thanks.
Sources:Christian Post
Articles
തിരുപ്പിറവി; ആട്ടിടയന്മാർ നൽകുന്ന പാഠങ്ങൾ
തിരുപ്പിറവിയുടെ ശാലീനതയും സൗന്ദര്യവും സമാധാനവും ഹൃദയത്തിലേറ്റുവാങ്ങിയ ഈ ഭൂമിയിലെ എളിയ മനുഷ്യർ. ശക്തനായവനെ എളിയ സഹചര്യത്തിൽ കണ്ടുമുട്ടിയ വിനീതഹൃദയർ. ആട്ടിടയന്മാരാണ് തിരുപ്പിറവിയുടെ ദിനത്തിൽ എന്നിൽ വിശുദ്ധ അസൂയ ജനിപ്പിക്കുന്ന ഗണം.
സകല ജനത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള സന്തോഷത്തിൻ്റെ വലിയ സദ്വാർത്ത ദൈവഭൂതൻ ആദ്യം അറിയച്ചത് അവരെയാണ്. “ദൂതന് അവരോടു പറഞ്ഞു: ഭയപ്പെടേണ്ടാ. ഇതാ, സകല ജനത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള വലിയ സന്തോഷത്തിന്റെ സദ്വാര്ത്ത ഞാന് നിങ്ങളെ അറിയിക്കുന്നു. ദാവീദിന്റെ പട്ടണത്തില് നിങ്ങള്ക്കായി ഒരു രക്ഷകന്, കര്ത്താവായ ക്രിസ്തു, ഇന്നു ജനിച്ചിരിക്കുന്നു” (ലൂക്കാ 2 : 10-11).
ദൈവദൂതന്റെ സദ്വാർത്തയോട് ഹൃദയപൂർവ്വം പ്രത്യുത്തരിച്ച ആട്ടിടയന്മാർ ക്രിസ്തുമസിന്റെ ആഴത്തിലുള്ള ആദ്ധ്യാത്മികത മനസ്സിലാക്കിയവരാണ്. അവരുടെ ജീവിത മാതൃകയും സമർപ്പണവും തിരുപ്പിറവിയുടെ സത്ത വീണ്ടെടുക്കാൻ നമ്മെ സഹായിക്കും. ആട്ടിടയന്മാർ പകർന്നു നൽകുന്ന ഏഴു പാഠങ്ങൾ നമുക്കു മനസ്സിലാക്കാം.
1. ജാഗ്രതയുള്ളവരാവുക, ദൈവത്തിന്റെ വിസ്മയങ്ങളോടു തുറവി ഉള്ളവരാവുക
രാത്രികാലങ്ങളിൽ ആടുകളെ ജാഗ്രതയോടെ കാത്തിരുന്ന ഇടയന്മാർക്കാണ് മാലാഖയുടെ ദർശനമുണ്ടായത്:” ആ പ്രദേശത്തെ വയലുകളില്, ആടുകളെ രാത്രി കാത്തുകൊണ്ടിരുന്ന ഇടയന്മാര് ഉണ്ടായിരുന്നു. കര്ത്താവിന്റെ ദൂതന് അവരുടെ അടുത്തെത്തി. കര്ത്താവിന്റെ മഹത്വം അവരുടെമേല് പ്രകാശിച്ചു. അവര് വളരെ ഭയപ്പെട്ടു.”( ലൂക്കാ 2 : 8-9).
രാത്രിയിൽ ശാന്തതയോടെ ആടുകളെ ശ്രദ്ധിച്ചുകഴിഞ്ഞ ഇടയന്മാർ ആത്മീയ ജാഗ്രതയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ദൈവത്തിന്റെ കൃപ മിക്കപ്പോഴും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത രീതിയിലും സമയത്തുമായിരിക്കും നമ്മിലേക്കു കടന്നുവരിക. അവയെ മനസ്സിലാക്കാനും അംഗീകരിക്കാനും അവയ്ക്കനുസൃതം പ്രവർത്തിക്കാനും ആത്മീയ ഉണർവ് ആവശ്യമാണന്നു ആട്ടിടയന്മാർ നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. “ദൈവം എപ്പോഴും നല്ലകാര്യങ്ങൾ നമുക്കു നൽകാൻ പരിശ്രമിക്കുന്നു. പക്ഷേ നമ്മുടെ കരങ്ങൾ പലപ്പോഴും അവയെ സ്വീകരിക്കാൻ ശ്യൂന്യമല്ല” എന്നു വിശുദ്ധ ആഗസ്തിനോസ് പഠിപ്പിക്കുന്നു.
ദൈവിക ഇടപെടലുകൾക്കു നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ സ്ഥാനം നൽകണമെന്നും അതിനായി ക്ഷമയോടെ കാത്തിരിക്കണമെന്നും ഇടയജീവിതം നമ്മെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്നു. കോലാഹലങ്ങളുടെയും ആഘോഷങ്ങളുടെയും നടുവിൽ ശാന്തരാകാനും നമ്മുടെ ജീവിതങ്ങളിലുള്ള ദൈവത്തിൻ്റെ ദുർഗ്രഹങ്ങളായ പദ്ധതികൾ മനസ്സിലാക്കാൻ നിശബ്ദതയും പ്രാർത്ഥനയും അനിവാര്യമാണന്നും ആട്ടിയന്മാർ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.
2. വിശ്വാസത്തോടെ പ്രത്യുത്തരിക്കുക
ദൈവദൂതനെ ദർശിച്ച ആട്ടിടയന്മാർ ആരംഭത്തിൽ ഭയപ്പെട്ടുവെങ്കിലും മാലാഖ അവർക്കു ഉറപ്പു നൽകി: “ഭയപ്പെടേണ്ടാ. ഇതാ, സകല ജനത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള വലിയ സന്തോഷത്തിന്റെ സദ്വാര്ത്ത ഞാന് നിങ്ങളെ അറിയിക്കുന്നു”( ലൂക്കാ 2 : 10). അവരുടെ ഭയം വിശ്വാസമായും മിശിഹായെ ദർശിക്കാനുള്ള വർദ്ധിച്ച ആശയായും രൂപാന്തരപ്പെട്ടു.
ആട്ടിടയന്മാരുടെ മനോഭാവം ഉൾകൊണ്ടുകൊണ്ടു വി. ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ പാപ്പ ഇപ്രകാരം ഉദ്ബോധിപ്പിക്കുന്നു: “ഭയപ്പെടേണ്ട ക്രിസ്തുവിനായി വലിയ വാതിലുകൾ തുറക്കുക” എന്ന്. ആട്ടിടയന്മാരുടെ ഈ മനോഭാവം ഭയത്തെയും അനശ്ചിതതത്വത്തെയും ദൈവീക വാഗ്ദാനങ്ങളിൽ ശരണപ്പെട്ടുകൊണ്ടു ദൂരെയകറ്റാനും നമ്മെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നു. ആട്ടിയന്മാർ ദൈവീക ആഹ്വാനത്തെ ഭയംകൊണ്ടല്ല പ്രതീക്ഷ കൊണ്ടാണ് സമ്പന്നമാക്കിയത്. ക്രിസ്തുമസ് ദിനങ്ങളിൽ ദൈവീക പരിപാലനയെ പൂർണ്ണ ഹൃദയത്തോടെ സ്വീകരിക്കാൻ എളിയ ആട്ടിടയന്മാർ നമുക്കു പാത തെളിയിക്കുന്നു.
3. എളിമയോടെ ഈശോയെ അന്വേഷിക്കുക
ആട്ടിടയന്മാർ ആടുകളെ വിട്ടിട്ടു ഈശോയെ കാണാൻ ബേദ്ലെഹമിലേക്കു വേഗത്തിൽ പോയി. “ദൂതന്മാര് അവരെവിട്ട്, സ്വര്ഗത്തിലേക്കു പോയപ്പോള് ആട്ടിടയന്മാര് പരസ്പരം പറഞ്ഞു: നമുക്ക് ബേത്ലഹേം വരെ പോകാം. കര്ത്താവ് നമ്മെ അറിയിച്ച ഈ സംഭവം നമുക്കു കാണാം. അവര് അതിവേഗം പോയി മറിയത്തെയും ജോസഫിനെയും പുല്ത്തൊട്ടിയില് കിടക്കുന്ന ശിശുവിനെയും കണ്ടു” (ലൂക്കാ 2 : 15-16). ആട്ടിടയന്മാരുടെ എളിമയും ജീവിത ലാളിത്യവും ലോക രക്ഷനായ ദൈപുത്രനെ നഗ്നനേത്രങ്ങൾക്കൊണ്ട് ദർശിക്കാൻ അവരെ യോഗ്യരാക്കി.
അധികാരവും പേരും പെരുമയും ഭരണം നടത്തുന്ന ഈ ലോകത്തിൽ ദൈവത്തിൻ്റെ എറ്റവും മഹത്തരമായ ദാനം എളിയവരും ബലഹീനരുമായ മനുഷ്യർക്കാണ് വെളിപ്പെടുത്തുന്നതെന്ന് ആട്ടിടയന്മാരുടെ ജീവിതം നമ്മളെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. “നമുക്കു എന്തുമാത്രം ഉണ്ട് എന്നതിലല്ല മറിച്ച് നമ്മൾ ഒരു കാര്യം ചെയ്യുമ്പോൾ എത്രമാത്രം സ്നേഹം അതിൽ നൽകുന്നു എന്നതാണ് പ്രധാനം” എന്നു കൽക്കത്തയിലെ വി. മദർ തെരേസാ പറയുന്നുണ്ട്.
തിരുപ്പിറവിയുടെ ഈ പുണ്യദിനങ്ങളിൽ സ്നേഹത്തോടും ലാളിത്യത്തോടും കൂടി ഈശോയെ തേടുവാനും അപരനിൽ ഈശോയെ കാണാനും അവരെ ശുശ്രൂഷിക്കുവാനും ഇടയന്മാർ നമുക്കു മാതൃക നൽകുന്നു.
4. ഈശോയെ കണ്ടുമുട്ടിയ സന്തോഷം മറ്റുള്ളവർക്കു പകരുക
ഉണ്ണീശോയെ പുൽക്കൂട്ടിൽ ദർശിച്ച ആട്ടിടയന്മാർ തിരികെപോയത് ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തിയാണ്. “തങ്ങളോടു പറയപ്പെട്ടതുപോലെ കാണുകയും കേള്ക്കുകയുംചെയ്ത സകല കാര്യങ്ങളെയുംകുറിച്ച് ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തുകയും സ്തുതിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ട് ആ ഇടയന്മാര് തിരിച്ചുപോയി.”(ലൂക്കാ 2 : 20). ഉണ്ണീശോയെ കണ്ട അവരുടെ ആനന്ദം ഉള്ളിൽ ഒതുക്കാൻ സാധിക്കുമായിരുന്നില്ല. അതു അവരുടെ ജീവിതങ്ങളിലൂടെ അവർ ജീവിക്കുന്ന സമൂഹങ്ങളിലേക്ക് ഒഴുകി.
ഈശോയെ കണ്ടുമുട്ടുന്നതു വഴിയായി ലഭിക്കുന്ന ആനന്ദം തിരിപ്പിറവിയുടെ മുഖ്യ സന്ദേശമാണ്. ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പ ഈ ആനന്ദത്തെ ഈശോയെ കണ്ടുമുട്ടുന്ന എല്ലാവരുടെയും ഹൃദയങ്ങളിലും ജീവിതങ്ങളിലും നിറയുന്ന സുവിശേഷത്തിൻ്റെ ആനന്ദമായിട്ടാണ് മനസ്സിലാക്കുന്നത്.
ഈശോയെ കണ്ടുമുട്ടിയ ആത്യധികമായ ആനന്ദം മറ്റുള്ളവർക്കു പങ്കുവച്ചു നൽകാൻ ക്രിസ്തുമസിന്റെ ഈ ദിനങ്ങൾ സവിശേഷമായി നമ്മെ ക്ഷണിക്കുന്നു. ഉണ്ണീശോ നൽകുന്ന ആനന്ദം ഭൗതീക വസ്തുക്കളുടെ ലഭ്യതയിലല്ല മറിച്ച് ഉണ്ണീശോയുടെ സാന്നിധ്യം മനസ്സിലും ഹൃദയത്തിലും നിറയ്ക്കുന്ന സമാധാനത്തിലും സ്നേഹത്തിലുമാണന്നു ബേത്ലേഹമിലെ പാവപ്പെട്ട ഇടയന്മാർ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.
5. സദ് വാർത്ത പങ്കുവയ്ക്കുക
“ആട്ടിടയന്മാർ അനന്തരം, ശിശുവിനെക്കുറിച്ച് തങ്ങളോടു പറയപ്പെട്ട കാര്യങ്ങള് മറ്റുള്ളവരെ അവര് അറിയിച്ചു.”(ലൂക്കാ 2 : 17). ഉണ്ണീശോയുടെ സ്നേഹം അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ ആട്ടിടയന്മാർ ആദ്യത്തെ സുവിശേഷപ്രഘോഷകരായി. ഈശോ നൽകുന്ന ആനന്ദം അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞാൽ അവൻ നൽകുന്ന രക്ഷയും സ്നേഹവും മറ്റുള്ളവർക്കു പങ്കുവയ്ക്കാതിരിക്കാൻ നമുക്കാവില്ല. ” എല്ലാ സമയത്തും സുവിശേഷം പ്രസംഗിക്കുക.
ആവശ്യമെങ്കിൽ മാത്രം വാക്കുകൾ ഉപയോഗിക്കുക” എന്ന ഫ്രാൻസീസ് അസ്സീസിയുടെ വാക്കുകൾ ഇവിടെ പ്രസക്തമാണ്. തിരുപ്പിറവി നമുക്കു ആത്മീയ സംതൃപ്തി നൽകുന്നത് മനുഷ്യനായി അവതരിച്ച ഈശോയുടെ ദയയും അനുകമ്പയും ഔദാര്യവും നമ്മുടെ വാക്കുകളിലൂടെയും പ്രവർത്തികളിലൂടെയും പ്രതിഫലിക്കുമ്പോഴാണ് . ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരി, ഒരു എളിയ പരസഹായ പ്രവൃത്തി, പ്രോത്സാഹനത്തിൻ്റെ ഒരു ചെറുവാക്ക് ഇവയിലൂടെയെല്ലാം നമുക്കും സുവിശേഷമാകാം എന്നു തിരുപ്പിറവിയുടെ ചൈതന്യം സ്വീകരിച്ച ആട്ടിടയന്മാർ നമ്മോടു പറയുന്നു.
6. ദൈവം കാട്ടിത്തരുന്ന വഴിയിൽ ശരണപ്പെടുക
മടിയില്ലാതെ ദുതന്റെ വാക്കുകൾ ആട്ടിടയന്മാർ അനുസരിച്ചു. ദൈവീക സന്ദേശങ്ങളിലുള്ള അവരുടെ ശരണപ്പെടൽ ഔസേപ്പിതാവിന്റെയും പരി. കന്യകാമറിയത്തിന്റെയും വിശ്വാസത്തെ അവരുടെ ജീവിതം പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതയി നമുക്കു കരുതാനാവും. ആട്ടിയന്മാരെപ്പോലെ ദൈവീക പദ്ധതിയോടു, പാത വ്യക്തമാകാത്തപ്പോഴും സഹകരിക്കാൻ തിരുപ്പിറവി നമ്മോടു ആവശ്യപ്പെടുന്നു.
വിശുദ്ധ പാദ്രേ പിയോ ഇപ്രകാരം ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു: “പ്രാർത്ഥിക്കുക, പ്രതീക്ഷിക്കുക ആകുലപ്പെടേണ്ടാ.ആകുലത ഉപകാരമില്ലാത്തതാണ്.ദൈവം കാരുണ്യവാനും നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥന കേൾക്കുന്നവനുമാണ്.” ഈശോയിലുള്ള നമ്മുടെ ശരണം നവീകരിക്കേണ്ട സമയമാണ് ക്രിസ്തുമസ് കാലം അങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോൾ നമ്മുടെ ഭയാശങ്കകളുംഉത്കണ്ഠകളും മറയുകയും പുതു ചൈതന്യം നമ്മിൽ നിറയുകയും ചെയ്യും.
7. നന്ദിയോടെയും അത്ഭുതത്തോടെയും ജീവിക്കുക
ലൂക്കാ സുവിശേഷത്തിൽ “അതു കേട്ടവരെല്ലാം ഇടയന്മാര് തങ്ങളോടു പറഞ്ഞ സംഗതികളെക്കുറിച്ച് അദ്ഭുതപ്പെട്ടു” (ലൂക്കാ 2 : 18) എന്നു രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ആട്ടിടയന്മാരുടെ അദ്ഭുതപ്പെടലും നന്ദിയും മനുഷ്യവതാരം ചെയ്ത ദൈവവചനത്തോടുള്ള അവരുടെ ഹൃദയംകൊണ്ടുള്ള കീഴടങ്ങലാണ്. ഈ അത്ഭുതപ്പെടൽ ഹൃദയംകൊണ്ടുള്ള ആരാധനയിലേക്കും നന്ദിപറച്ചിലുകളിലേക്കും അവരുടെ ജീവിതത്തെ രൂപപ്പെടുത്തി.
ദൈവപുത്രന്റെ മനുഷ്യവതാരം എന്ന അത്ഭുതമാണ് ലോകത്തിനു ഗ്രഹിക്കാൻ ഇനിയും സാധിക്കാത്തത്. അത് ദൈവസ്നേഹത്തിന്റെ മഹാത്ഭുതമാണ്. “എന്തെന്നാല്, അവനില് വിശ്വസിക്കുന്ന ഏവനും നശിച്ചുപോകാതെ നിത്യജീവന് പ്രാപിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി, തന്റെ ഏകജാതനെ നല്കാന് തക്കവിധം ദൈവം ലോകത്തെ അത്രമാത്രം സ്നേഹിച്ചു” (യോഹന്നാന് 3 : 16).
ദൈവത്തിൻ്റെ അനന്ത സ്നേഹത്തിൻ്റെ അത്ഭുതം വീണ്ടും കണ്ടെത്താൻ ക്രിസ്തുമത്ക്കാലം നമ്മെ പ്രാപ്തരക്കട്ടെ. ദൈവസ്നേഹം മാംസം ധരിച്ചത് പുൽകൂട്ടിൽ ദർശിച്ച ആട്ടിടയന്മാർ അത്ഭുതപ്പെടുകയും നന്ദി അർപ്പിക്കുകയും ചെയ്തതുപോലെ നമുക്കും തിരുപ്പിറവിയുടെ ഔദാര്യത്തിൽ വിസ്മയഭരിതരാകാം.
കടപ്പാട് :പ്രവാചക ശബ്ദം
Articles
What the Bible says (and does not say) about persecution
In places like China, India, Nigeria, North Korea and many others around the globe, Christian persecution is on the rise. It comes in many forms, from arrests by police to oppression and shunning by community and family members.
There are many examples of Christian persecution in Scripture and throughout history, from persecution of the first disciples to that of believers today in hostile areas and restricted nations. As followers of Christ, we must anchor our understanding in what God’s Word says and, just as important, does not say about persecution.
The Bible speaks directly about the reality of persecution, preparing believers to expect and endure it. In 2 Timothy 3:12, Paul writes, “Indeed, all who desire to live a godly life in Christ Jesus will be persecuted.” Peter echoes this warning in 1 Peter 4:12–13, telling believers, “Do not be surprised [by fiery trials, but rather] rejoice insofar as you share Christ’s sufferings.”
The Bible doesn’t provide a way to avoid persecution; instead, it offers peace and courage in the midst of it. In John 16:33, Jesus declares, “In the world you will have tribulation. But take heart; I have overcome the world.”
I recently had the privilege of interviewing a young lady named Hana. November marked the 20th anniversary of her father’s arrest in Eritrea. She was only 6 years old when her father went to prison, and she too was detained when her church’s Sunday school was raided by police.
During our interview, I asked her about her thoughts on the Bible’s instruction for Christians to love our enemies. Specifically, I wondered how she and her family felt about the Eritrean government that has imprisoned her father for two decades.
Hana’s reply was illuminating; she said nobody really asked her or her mother about “enemies” until they came to America.
“We knew that the government is persecuting us,” she said, “but at the same time it just felt like a reality of every Christian. Our enemy never felt [like] the government in any sense. It just felt like this is what it means to follow Christ Jesus.”
The Bible says persecution can strengthen the Church
The Bible clearly shows that persecution can advance the Gospel and unify the Church. In Philippians 1:12–13, Paul (writing from a Roman prison) shares how his imprisonment has emboldened others to proclaim Christ without fear. “I want you to know, brothers,” Paul writes, “that what has happened to me has really served to advance the Gospel, so that it has become known throughout the whole imperial guard and to all the rest that my imprisonment is for Christ.”
Throughout history, persecution has purified and strengthened the church, fueling its growth even in the most difficult and dangerous places to follow Christ. Consider the underground church in Iran, the fastest-growing Christian community in the world despite — or perhaps because of — 45 years of oppression by a government doing everything it can to hinder its work.
The church in Eritrea is another remarkable example. Pastors there have found ways to witness to others while in prison. The church thrives when its focus is sharpened, and denominational divisions fall away under the weight of shared suffering and purpose.
The Bible tells Christians how to respond to persecution
The Bible provides clear guidance on how to face persecution. Jesus’ words in Matthew 5:44 are simple and unambiguous: “Love your enemies and pray for those who persecute you.” This radical response is both a reflection of God’s love and a powerful testimony to a watching world.
The Bible also tells us that Christians who aren’t currently facing persecution still have a role to play and shows how to hold our Christian brothers and sisters in our hearts and minds: “Remember those in prison, as if you were there yourself. Remember also those being mistreated, as if you felt their pain in your own bodies” (Hebrews 13:3 NLT).
The stories and testimonies of persecuted Christians demonstrate the transformative power of following Christ’s command and example. An imprisoned pastor in Central Asia saw his treatment improve drastically after he began receiving letters of encouragement from believers worldwide. His guards became kinder and his warden more attentive, all because of the unity and love evident among the global body of Christ.
We Christians in free nations must recognize our role in supporting and praying for our persecuted brothers and sisters.
The Bible shows that persecution can be a platform for God’s power
Even amid our trials and weaknesses, God often works mightily through his people.
After a house church pastor was arrested in Iran, his wife was terrified that she might be next. She worried that she wouldn’t be able to resist torture and would give up other believers’ names. She prayed that God would hide her from the religious police. But when they arrested and interrogated her, she became empowered by the Holy Spirit, witnessing boldly to her interrogator. “You are an interrogator,” she told him, “but one day you are going to stand before the ultimate interrogator, Jesus Christ, and he is going to examine you. Without him, there is no hope for you.”
After three straight days of her bold, spirit-empowered witness, the interrogator visited her filthy jail cell late one night. She feared that he was there to kill her, but instead he placed his faith in Christ and told her how she could witness for Christ more safely. Then, the interrogator released her and her husband.
This story highlights a profound truth: God often uses human frailty to show us his strength. As Paul reminds us in 2 Corinthians 12:9, God’s power is “made perfect in weakness.”
What the Bible does NOT say about persecution
The Bible never tells believers to be afraid.
This is striking, considering the suffering brought by persecution. Yet Scripture repeatedly emphasizes courage and trust in God’s sovereignty. As Richard Wurmbrand, Romanian pastor and founder of The Voice of the Martyrs, observed, the Bible contains 366 admonitions to “fear not” — one for every day of the year, including an extra for leap years. That number was significant to Wurmbrand because he was arrested on Feb. 29, which occurs only in leap years.
Fear is a natural human response, but it does not have to define us. A Filipino pastor once told me, “Until God is finished with you, you are invincible.” His confidence was not rooted in his own human strength but in God’s purpose and power.
Persecution may not be part of your reality today, but the call to be involved remains. Whether through prayer, advocacy or encouragement to believers who are currently facing persecution, every follower of Christ has a role to play.
Let us live boldly, trusting that God’s grace and power are sufficient for every trial we face.
Sources:Christian Post
Articles
ബന്ധങ്ങളിലെ ബന്ധനങ്ങൾ (Article)
-
Travel7 months ago
യാക്കൂസ കരിഷ്മ:ഓല സ്കൂട്ടറിനേക്കാൾ വിലക്കുറവിൽ കുഞ്ഞൻ കാർ; സിറ്റി യാത്രകൾക്ക് ഇനി ഇവൻ മതിയാവും
-
Movie1 month ago
For KING + COUNTRY Stars’ Big Plan to Bring Message of Jesus, ‘Redemption of Humanity’ to People Across America
-
Tech6 months ago
ചിത്രങ്ങൾ എഡിറ്റ് ചെയ്യാം; വാട്സ്ആപ്പിലെ ‘നീല വളയം’ സ്മാർട്ടാകുന്നു, കാര്യമായ മാറ്റങ്ങൾ
-
Movie1 month ago
For KING + COUNTRY Stars’ Big Plan to Bring Message of Jesus, ‘Redemption of Humanity’ to People Across America
-
National10 months ago
300,000-Member Indian Church to Plant 40 More Megachurches
-
National10 months ago
നെയ്തേലിപ്പടി ക്രൂസേഡിന് അനുഗ്രഹീത സമാപ്തി
-
Movie9 months ago
Actor Ryan Phillippe ‘Craving’ Relationship With God After Movie About Christian Missionary
-
Articles7 months ago
8 ways the Kingdom connects us back to the Garden of Eden